دکتر " رضا شعباني " پژوهشگر معاصر
مردي که عمرش را براي تاريخ ايران گذاشته و البته شيفته وار به آن عشق مي ورزد، به 80 سالگي رسيده است.
«رضا شعباني» اهل روستاي صمغ آباد از توابع آبيک در استان قزوين است.
تحصيلات ابتدايي را در همان زادگاه خود و متوسطه را در دبيرستان هاي قريب و مروي به سر برد.
ليسانس را از دانشسراي عالي و در رشته تاريخ و جغرافيا اخذ کرد و بعد، از سال 1341، تدريس تاريخ تمدن و فرهنگ ايران را در دانشگاه اصفهان آغاز کرد.
سه سال بعد، در آزمون فوق ليسانس تاريخ دانشگاه تهران پذيرفته شد. در سال 1346 و پس از دريافت دانشنامه اين مقطع،
راهي دانشگاه سوربن فرانسه شد تا دکترايش را در تاريخ تخصصي دريافت کند.
او که در اوايل دهه 70، مدتي را رئيس مرکز تحقيقات فارسي ايران و پاکستان در اسلام آباد بود،
از سال 1379 نيز مديريت گروه تاريخ تمدن در مرکز بين المللي گفت و گوي تمدن ها را برعهده گرفت.
شعباني اما پس از بازگشت از اروپا، تدريس در گروه تاريخ دانشگاه شهيد بهشتي را از سال 1349 آغاز کرد
و در سال هاي اخير نيز در دانشگاه آزاد اسلامي واحد علوم و تحقيقات درس داد که مجموع آن به 24 سال رسيد.
شعباني را يکي از پژوهشگران تاريخ عصر افشاريه مي دانند و آثاري چون «تاريخ اجتماعي ايران در عصر افشاريه» در دو جلد، «گمنامان نامي ايران در عصر افشاريه»، «تاريخ ايران در عصر افشاريه» و
«تاريخ تحولات سياسي و اجتماعي ايران در دوره هاي افشاريه و زنديه» نشان از تلاش و کوشش بي وقفه او براي روشن ساختن ابهامات و مسائل اجتماعي، سياسي و اقتصادي ايران در روزگار نادر و حوادث پس از او، دارد.
او همچنين در مجموعه «از ايران چه مي دانم؟»، تک نگاري با عنوان «نادرشاه افشار» قلمي کرد. اما اين استاد پيشکسوت تاريخ، افشارپژوهي اش را به عرصه تصحيح متن نيز برده است.
چنانکه در سال 1349 در بنياد فرهنگ ايران، «تاريخ نادرشاهي» تاليف محمد شفيع تهراني (وارد) را منتشر کرد؛اثري سودمند بويژه درباره حوادث مربوط به يورش نادر به هندوستان.
همچنين در سال 1356، در سلسله انتشارات دانشگاه ملي، «حديث نادرشاهي، احوال نادرشاه» را که از مولفي گمنام است، عرضه کرد که دربردارنده
آگاهي هاي درخور توجهي درباره نادرشاه افشار و دوران پُرتلاطم پادشاهي اوست.
منبع : رومه ايران، شماره 6790 به تاريخ 6/3/97، صفحه 24
درباره این سایت